Τα up και down του φετινού τελικού Κυπέλλου Ελλάδος!

  Καλησπέρα (μετά από πολύ, πολύ καιρό το παραδέχομαι) και πάλι σε όλους τους μπασκετικούς. Μετά το "νεκρό" διάστημα του blog επιστρέφω με επικαιρότητα, και φυσικά το σημερινό post αφορά τον προχθεσινό Τελικό Κυπέλλου Ελλάδος μεταξύ των δύο αιωνίων, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Όπως θα καταλάβατε και από τον τίτλο θα προχωρήσω σε μια αναφορά στα θετικά και αρνητικά του χθεσινού αγώνα (παρόμοια με το All-Star Game του NBA), και για να μην χρονοτριβούμε ξεκινάω με τα θετικά:

UP

1. Μπασκετικό επίπεδο: Αναμφισβήτητα ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός είναι δύο από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, με παίχτες και προπονητές υψηλού επιπέδου, και φυσικά αυτό δεν γινόταν να μην φανεί στον χθεσινό τελικό. Για την ακρίβεια κατά διαστήματα και οι δύο ομάδες έπαιξαν πολύ όμορφο και ποιοτικό μπάσκετ, με πολλές συνεργασίες και καθαρές φάσεις, βγαλμένες θα λέγαμε από τα "μπλοκάκια" των προπονητών.

2. Θέαμα: Παρόλο που το ματς ώντας ένας τελικός δεν είχε πολύ υψηλό σκορ αλλά αντίθετα πολύ σφιχτές και σκληρές άμυνες, δεν υστέρησε σε θέαμα. Πιο συγκεκριμένα παρακολουθήσαμε αρκετές φάσεις που τελείωσαν με κάποιο κάρφωμα (με εξέχοντες τους Χάινς, Ντόρσει, Πρίντεζη, Μάριτς και Μπατίστ) αλλά και άλλες τόσες φάσεις, όπως κάποια πλονζόν για χαμένη μπάλα ή κάποιο κόψιμο που ήταν γεμάτες ενέργεια και ενθουσιασμό και κράτησαν ζεστό το μπασκετικό κοινό.

3. Διακυμάνσεις στο σκορ: Αν μη τι άλλο, ένας τελικός χωρίς διακυμάνσεις, με τον έναν εκ των δύο διεκδικητών να ξεφεύγει με υψηλές διαφορές, καταντάει βαρετός, μονότονος και χωρίς ουσιαστικό ενδιαφέρον. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν συνέβη χθες, αφού από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο και οι δύο ομάδες διεκδικούσαν τον τίτλο, άλλωστε πρώτα ο Ολυμπιακός κάλυψε το αρχικό +12 του Παναθηναϊκού και μετέπειτα ο Παναθηναϊκός κάλυψε το +13 του Ολυμπιακού για να φτάσει στον τίτλο.

4. Σασπένς: Εδώ δεν χρειάζεται να υποθούν πολλά. Και αυτό διότι ένας τελικός που κρίνεται σε ένα κρίσιμο κόψιμο στα 40'' και κυρίως στο τελευταίο σουτ με την λήξη του αγώνα, αναμφισβήτητα προσφέρει αγωνία, σασπένς και δυνατές συγκινήσεις.

5. Σαρούνας Γιασικεβίτσιους: Διότι ανακυρήχθηκε MVP του τελικού έχοντας 10 πόντους και 4 ασσίστ, ώντας ο παίχτης κλειδί για τον Παναθηναϊκό, αφού στα κρίσιμα ύψωσε ανάστημα και με δικές του φάσεις ανέτρεψε το -13 και οδήγησε την ομάδα του στον τίτλο.

6. Γιώργος Πρίντεζης: Έκανε σχεδόν τα πάντα για τον Ολυμπιακό. Πρώτος σκόρερ του αγώνα με 17 πόντους, εξαιρετικά ποσοστά συν 6 ριμπάουντ, και ίσως μοναδικό μελανό σημείο την τάπα από τον Μπατίστ στο πολύ κρίσιμο τρίποντο που επιχείρησε στα 40'', κατά τα άλλα εξαιρετικός!

7. Διαιτησία: Η χθεσινή διαιτησία των Αναστόπουλου, Χριστοδούλου και Φούφη ήταν σε γενικές γραμμές άψογη. Υπήρξε καλή συννενόηση σωστά σφυρίγματα, και φάσεις που τυχόν αδίκησαν κάποια ομάδα θεωρητικά κατάφεραν να τις εξισορροπίσουν, κάνοντας την δουλειά τους αθόρυβα και χωρίς να προκαλούν.



DOWN

1. Επεισόδια: Μερικά λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα μερικοί οπαδοί του Παναθηναϊκού άρχισαν να πετάνε φωτοβολίδες προς του οπαδούς του Ολυμπιακού, και ως αποτέλεσμα οι του Ολυμπιακού ανταπέδωσαν τόσο με φωτοβολίδες όσο και με εχθροπραξίες εντός αγωνιστικού χώρου. Η κατάσταση καταστάλθηκε βέβαια, αλλά τέτοια φαινόμενα αναμφισβήτητα αποτελούν αρνητικό για μια γιορτή.

2. Υπερβολική αστυνόμευση: Θα μου πείτε με τέτοιους ανεγκέφαλους οπαδούς πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει αστυνόμευση. Σαφώς και ισχύει αυτό, αλλά όπως και να το κάνουμε το να βλέπεις μια γιορτή του ελληνικού μπάσκετ με 50 και βάλε άτομα των ΜΑΤ λες και γίνεται πόλεμος, είναι πολύ άσχημη εικόνα.

3. Γήπεδο: Τα ίδια και τα ίδια κάθε χρόνο. Ελληνικό και πάλι Ελληνικό. Δεν λέω, το γήπεδο είναι από τα καλύτερα πανελληνίως αλλά κάθε χρόνο στο ίδιο? Και αυτό βέβαια γιατί γλιτώνονται ένα σωρό έξοδα προκειμένου να γίνει ο τελικός σε μια πόλη της επαρχίας. Φέτος το γήπεδο χωρητικότητας 8.000 φιλάθλων ζήτημα να φιλοξένησε 2.000, αφού για να αποφευχθούν επεισόδια εκδόθηκαν λίγα εισητήρια και το κεντρικό διάζωμα του γηπέδου ήταν καλυμμένο. Πραγματικά απογοητευτικό, αφού σε μια πόλη της επαρχίας ο τελικός θα φιλοξενούταν σε κατάμεστο γήπεδο, και με πολύ πιο κόσμιο και φίλαθλο κοινό.

4. Διοργάνωση: Προχειρότητα και μετριότητα είναι οι λέξεις που χαρακτηρίζουν την φετινή διοργάνωση του Τελικού Κυπέλλου Ελλάδος. Ελάχιστες διαφημίσεις σε τηλεόραση, internet, ραδιόφωνο κλπ., καμία παράπλευρη διοργάνωση για λόγους διασκέδασης είτε φιλανθρωπίας κλπ., γήπεδο μισογεμάτο και ούτε, ελάχιστοι χορηγοί, είναι μόνο κάποια από τα στοιχεία που χαρακτήρισαν την φετινή διοργάνωση. Πραγματικά πολύ άσχημη εικόνα για μια γιορτή του ελληνικού μπάσκετ.

5. Βασίλης Σπανούλης: Εκπληκτικός στο πρώτο ημίχρονο, παίζοντας σαν πραγματικός αρχηγός, αλλά φάντασμα στο δεύτερο. Ειδικά στα τελευταία κρίσιμα λεπτά ο αρχηγός του Ολυμπιακού ήταν αρκετά άστοχος (ειδικά από την γραμμή του τριπόντου) και υπέπεσε σε κάποια λάθη πολύ κρίσιμα για την ομάδα του.

6. Τζόι Ντόρσεϊ: Όχι αυτός καθ' αυτός όσο ο τρόπος που αντιμετωπίσθηκε. Πράγματι οι διαμαρτυρίες του και οι δηλώσεις του για σκληρό παιχνίδι ήταν βάσιμες, αφού με δεδομένο το ότι είναι ο πιο δυνατός ψηλός του Ολυμπιακού, δέχθηκε πολύ "ξύλο" από τους αντιπάλους του και αντίθετα τα σφυρίγματα υπέρ του ήταν λίγα από πλευράς διαιτητών. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ώντας παίχτης των 20-25 λεπτών, στον τελικό αγωνίστηκε μόνο 11 λεπτά πετυχαίνοντας μόνο 2 πόντους και 4 ριμπάουντ.

Αυτά ήταν λοιπόν τα θετικά και τα αρνητικά του φετινού τελικού κυπέλλου ελλάδος που σηματοδοτούν και το τέλος του σημερινού ποστ. Τα δύο επόμενα ποστ θα αφορούν, το ένα ταλέντα ενώ το δεύτερο θα είναι ένα είδους σπέσιαλ αφιέρωμα (έκπληξη) για ΝΒΑ. Συντονιστείτε εδώ λοιπόν, κατά τ' άλλα...Χαιρετώ σας!