Ξεκινώντας να επισημάνω και να τονίσω το εξής: Ο Kobe Bryant είναι την δεδομένη στιγμή ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο. Το ότι θα τοποθετηθώ υπέρ του αστέρα των Miami Heat δεν αναιρεί το παραπάνω, και πως θα μπορούσε άλλοστε όταν μιλάμε για έναν παίκτη που έχει σκοράρει σε έναν αγώνα 81 πόντους και έχει κατακτήσει 5 δαχτυλίδια πρωταθλητή ΝΒΑ. Πάει αυτό, το δήλωσα, το παραδέχτηκα, end of story!
Και πάμε στο ζουμί της υπόθεσης: Lebron James! Ο βασιλιάς, ο εκλεκτός, ή όπως αλλιώς εδώ και καμια 10αρία χρόνια (πλέον) συνηθίζουν να τον αποκαλούν. Μιλάμε για έναν παίκτη που ως γνωστόν πάτησε το πόδι του στα παρκέ του ΝΒΑ στα 18 του χρόνια, και έκτοτε αναμφισβήτητα σε ατομικό επίπεδο,κυριαρχεί.Μόνο κάποιες από τις ατομικές του διακρίσεις είναι Rookie της χρονιάς, 7 φορές Αll-Star, 5 φορές στην κορυφαία 5άδα του πρωταθλήματος, 2 φορές MVP του πρωταθλήματος, συν συγκεντρωτικά στατιστικά που αγκίζουν ιερά τέρατα του ΝΒΑ κλπ. Ωστόσο και δικαιολογημένα, οι περισσότεροι Kobe-fans, επιμένουν ότι λόγω της απουσίας τίτλων δεν πρόκειται να προσεγγίσει ούτε κατά διάνοια τον Κοbe πόσο μάλλον τον μεγάλο Michael Jordan. Ας μείνουμε σε αυτό. Ώντος η απουσία "δαχτυλιδιών" του κόβουν πόντους από την δόξα, ωστόσο αν κοιτάξουμε τα δεδομένα, και λέγοντας δεδομένα εννοώ τις πρωταθλήτριες ομάδες των Chicago Bulls των 90's και των Los Angeles Lakers των 00's, θα συμπεράνουμε το εξής: και ο Kobe και ο Jordan, είχαν ένα πολύ καλό supporting cast συμπαιχτών δίπλα τους. Είναι γεγονός και δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Ο Jordan είχε δίπλα του τους Pippen, Grant, Rodman, Kerr, Kukoc ενώ ο Bryant τους O'Neal (κυρίως), Horry, Fisher κλπ. παίκτες μερικοί εκ των οποίων υπήρξαν και All-Star (μάλιστα ο O'Neal στο three-peat των Lakers ήταν ο κατα συρροήν MVP των τελικών). Άρα αν το καλοσκεφτούμε κατά την διάρκεια της θητείας του Lebron στο Cleveland, ο James είχε ένα πολύ φτωχό σύνολο συμπαικτών (ενδεικτικά ο πολύ λίγος Anderson Varejao κατείχε θέση βασικού στην πεντάδα των Cavs), πράγμα που καθιστά για έναν παίκτη από τα 18 έως τα 26 του(που αποχώρησε από το Cleveland) εξαιρετικά δύσκολο να φτάσει στην κατάκτηση ενός τίτλου. Παρόλα αυτά πολλοί θεωρούν ανιαρό και ανάξιο προσοχής, το γεγονός ότι την χρονιά 2007 ώντας μόλις 23 χρονών ο Lebron πήρε απ' το χεράκι τους Cavs και τους οδήγησε καρφί στους Τελικούς του ΝΒΑ, όπου βέβαια ήρθαν αντιμέτωποι με τους San Antonio Spurs οι οποίοι με Parker, Ginobili, Duncan στα καλύτερά τους και με ομάδα χρόνια δεμένη ήταν αδύνατο να αποτύχουν.
Και πάμε στην μετά Cleveland εποχή και την μετάβαση του Lebron στους Miami Heat όπου ένωσε τις δυνάμεις του με δύο εκ των κορυφαίων παικτών του ΝΒΑ, τον Dwyane Wade και τον Chris Bosh. Οι Lebron-haters δεν άργησαν να βρουν πάτημα και να τον χαρακτηρίσουν φυγόπονο, δειλό, άνθρωπο της εύκολης λύσης κλπ. Οκ, δεν το κρύβω ότι και εγώ ο ίδιος δεν συμφώνησα εξ'αρχής με αυτήν την κίνηση του, διότι σε περίπτωση επιτυχίας δεν θα του απονέμονταν τα εύσημα που θα μπορούσε να πάρει ώντας μόνος super-star στην ομάδα, ενώ σε περίπτωση αποτυχίας θα θεωρούνταν υπέρτατος loser. Ωστόσο προσπάθησα να δω το θέμα πιο διεξοδικά, και σκέφτηκα, μισό λεπτό, οι Garnett-Allen δεν κάνανε κάτι παρόμοιο το 2008? κανείς δεν τους κατηγόρησε, αντίθετα υπήρξε μεγάλος ενθουσιασμός με την δημιουργία μιας τέτοιας Big-3 (Garnett-Allen-Pierce). Γιατί λοιπόν να γίνεται κατακριτέος, την στιγμή που κυνήγησε αυτό που δεν μπορούσε να του προσφέρει το Cleveland? Και δεν εννοώ έναν τίτλο, εννοώ ένα καλο περιβάλλον σύνολο. Και για την ακρίβεια θα κάνω τον εξής συλλογισμό, αν οι Lakers δεν είχαν στην διάθεσή τους τον O'Neal είναι προφανές ότι οι 3 από τους 5 τίτλους τους δεν θα υπήρχαν, άρα από το 2000 μέχρι και το 2009, ο Kobe βάση λογικής δεν θα είχε κανέναν τίτλο. Αν λοιπόν μετά από 9 χρόνια χωρίς αντίκρισμα, ήθελε να πάει σε μια καλύτερη ομάδα για να κυνηγήσει έναν τίτλο, θα τον κατέκρινε κανείς? Απάντηση: ΌΧΙ! Και δεν θα πρεπε, γιατί όπως ξανάπα η ομάδα κερδίζει πρωταθλήματα και όχι ο παίκτης, και όταν δεν έχεις ομάδα, και 100 πόντους να βάζεις σε κάθε ματς ατομικά, δεν κερδίζεις! Άρα δεν δικαιολογώ απλά αυτήν την κίνηση του Lebron αλλά την επικροτώ κιόλας, διότι δείχνει παίχτη που δεν του αρκεί μια καριέρα με γεμάτους αριθμούς, ρεκόρ, μέσους όρους κλπ. (κάτι που πολλοί παίχτες του ΝΒΑ θα το θεωρούσαν ιδανικό) αλλά θέλει να πετύχει την απόλυτη δόξα κερδίζοντας ένα (η και περισσότερα πρωταθλήματα).
Και συνεχίζω κάνοντας τον δικηγόρο του διαβόλου. "Μα καλά ρε συ, άντε και δικαιολογείται αυτή του η κίνηση, παρόλα αυτά πέρυσι πρωτάθλημα δεν πήρε. Αυτό δεν τον κάνει loser?" . Απάντηση: Προφανώς και, ΌΧΙ! Πιο συγκεκριμένα θα πω το εξής, ναι ισχύει ότι η τριάδα των Heat είναι ατομικά υπερβολικά καλή για να αποτύχει, ομαδικά όμως? Τι θέλω να πω με αυτό? Ότι πολύ απλά όταν για πρώτη φορά καλούνται να παίξουν στην ίδια ομάδα 3 παίκτες που εδώ και 8 χρόνια που είναι στο ΝΒΑ (χώρια τα γυμνασιακά/κολλεγιακά) έχουν συνηθίσει σε μέσους όρους της τάξεως των 20-25+ πόντων ανά παιχνίδι, δηλαδή να έχουν μια ομάδα να δουλεύει για αυτούς, είναι αφάνταστα δύσκολο να συμβιβαστείς ότι πρέπει και εσύ να δουλέψεις για τους άλλους, και ακόμα περισσότερο ότι θα πρέπει ίσως και να μην είσαι ο σταρ της ομάδας. Γιατί άλλωστε νομίζετε ότι το 2006 η Εθνική μας ομάδα νίκησε την υπερ-ομάδα των ΗΠΑ? Γιατί ήταν η πρώτη φορά που παίζανε όλοι αυτοί οι αστέρες μαζί. 2 χρόνια μετά όμως στους Ολυμπιακούς του Πεκίνο? Οι ΗΠΑ κάνανε πλάκα και φτάσανε χαλαρά στο χρυσό μετάλλιο. Άρα καλύτερα ας δώσουμε πίστωση χρόνου στους Heat και τον Lebron και αν σε 2-3 χρόνια δεν έχουν πάρει τίτλο, θα μαι ο πρώτος που θα βγει και θα τους κράξει δημόσια, πιστέψτε με.
Τέλος, για όσους θεωρούν ότι ακόμα και να πάρει κάποιον τίτλο ο Lebron οι 5 τίτλοι του Bryant και οι 6 του Jordan είναι κάτι ακατόρθωτο, θα απαντήσω λέγοντας ότι ο Jordan πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα στα 28 και ο Kobe πήρε τα 2 από τα 5 μετά τα 30 του. Άρα σε ηλικία 27 ετών που είναι ο Lebron ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί τώρα να είναι η αρχή για κάτι μεγάλο! Ο χρόνος και μόνο θα δείξει! Ελπίζω να μην σας κούρασα! Χαιρετώ σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου