Για όσους δεν γνωρίζουν την προϊστορία του Rubio, θα κάνω ένα σύντομο flashback. Ο Rubio λοιπόν μας συστήθηκε το καλοκαίρι του 2006 όταν στο Ευρωμπάσκετ των παίδων οδήγησε την Ισπανία στην πρώτη θέση, κατακτώντας παράλληλα τον τίτλο του MVP έχοντας μέσο όρο 23.8 πόντους, 12.8 rebound και 7.1 ασσίστ, ενώ στον τελικό της διοργάνωσης έκανε όργια τελειώνοντας το ματς με 51 πόντους, 24 rebound, 12 ασσιστ και 7 κλεψίματα. Από κει και έπειτα ακολούθησαν παρουσίες στην Ευρωλίγκα με Μπανταλόνα και Μπαρτσελόνα (με την οποία κατέκτησε και τον τίτλο το 2010) καθώς και συμμετοχές με την εθνική ομάδα της Ισπανίας με την οποία στα 21 του έχει ήδη κατακτήσει 2η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και 2 Ευρωμπάσκετ. Και φτάνουμε στο ΝΒΑ.
O Ricky Rubio δηλώνει συμμετοχή στο Draft του 2009, και επιλέγεται στο Νο5 από τους Minnesota Timberwolves. Ο ίδιος ωστόσο υπογράφει συμβόλαιο 3ετούς διαρκείας με την Μπαρτσελόνα, και επιλέγει να αφήσει stand by το ΝΒΑ, ώστε να "ψηθεί" πρωτού περάσει τις πύλες του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο, και όντως έπραξε σωστά. Αυτό διότι ναι μεν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις οι εμφανίσεις του ήταν μέτριες, και μάλιστα κατακρίθηκε από πολλούς για την έλλειψη ικανότητάς του στο σουτ, ωστόσο ξεχνάγανε ότι μιλάμε για ένα παιδί 20 χρονών, ηλικία στην οποία άλλα παιδιά την θέση βασικού στην υπερδύναμη Μπαρτσελόνα δεν την βλέπανε ούτε με κυάλια. Έτσι οι εμπειρίες που πήρε από τα 3 αυτά χρόνια σαν Καταλανός, αυτήν την στιγμή αποδίδουν καρπούς και τον δικαιώνουν καθημερινά.
Πιο συγκεκριμένα ο Ρούμπιο στην φετινή του πρώτη χρονιά σαν rookie στο ΝΒΑ και τους Timberwolves, μετράει 11 πόντους, 4.6 rebound, 8.3 ασσίστ και 2.4 κλεψίματα σε 32.3 λεπτά συμμετοχής, στις πρώτες 16 αγωνιστικές του πρωταθλήματος, στις 6 από τις οποίες ξεκίνησε και βασικός και φυσικά μαζί με τον super Kevin Love και τον έταιρο rookie Derick Williams οδηγούν τους Timberwolves σε ένα ρεκορ 7-9 και βλέψεις για πρόκριση στα φετινά playoff. Πολλοί ωστόσο μπορούν να θεωρούν τυχαία τα επιτεύγματα του Ισπανού σταρ ή ότι ακόμα σε ομάδα με πρωταγωνιστικό ρόλο δεν θα μπορούσε να σταθεί. Και εδώ έρχομαι να απαντήσω το εξής: ο Ρούμπιο ήταν αναμενόμενο να ταιριάξει τόσο καλά στο ΝΒΑ, και αυτό για τον εξής βασικότατο λόγο. Οκ συμφωνώ ότι τα αθλητικά του και σωματικά του προσόντα δεν ανταποκρίνονται στον μέσο κλασσικό υπεραθλητικό παίχτη του ΝΒΑ, ωστόσο ο Ρούμπιο προσφέρει αυτό που οι άλλοι νέοι point guards του ΝΒΑ δεν συνηθίζουν να κάνουν, και αυτό είναι η πάσα/ασσίστ, και η πιεστική άμυνα. Για την ακρίβεια ο Ρούμπιο συνηθισμένος σε πιο κλειστές και σκληρές άμυνες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ (πέρυσι μάνι μάνι είχε έναν ολόκληρο Διαμαντίδη σε 4 ματς να του κάνει την δουλειά δύσκολη), ερχόμενος στο ΝΒΑ βρήκε πιο ανοιχτές και χαλαρές άμυνες, πολύ ανοιχτό γήπεδο το οποίο άριστα εκμεταλεύεται, άρα βούτηρο στο ψωμί του νεαρού playmaker. Επίσης η συνηθισμένη καλή του άμυνα είναι ένα μεγάλο συν στο ΝΒΑ όπου η καλή περιφερειακή άμυνα σπανίζει, και βάλτε στην εξίσωση ένα καλοκαίρι όπου δούλεψε αρκετά διεξοδικά το σουτ του (άλλωστε το φετινό 40% στα τρίποντα και 80% στις βολές μαρτυράει την βελτίωσή του), και έχουμε μια εξαιρετική rookie season για τον Ισπανό ο οποίος έχει βάλει σοβαρή υποψηφιότητα για Rookie της Χρονιάς. Μπορούμε να μιλάμε από τώρα για τον επόμενο Steve Nash ή Jose Calderon? Ίσως, αλλά εμείς προς το παρόν ας απολαύσουμε για φέτος τον Ισπανό star και ότι είναι να γίνει θα γίνει!
Αυτά και για σήμερα, να ευχαριστήσω παράλληλα και από δω όλους για τις 2000 προβολές που έφτασε το blog, και τα καλύτερα έρχονται! Χαιρετώ σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου