Καλημέρα σε όλους και πάλι! Για σήμερα θα σχολιάσω ένα θέμα γενικού ενδαφέροντος, αφού έχοντας ως αφορμή την ανεπανάληπτη φετινη Α' ΕΣΚΑΝΑ, η οποία ειδικά φέτος πέρα από το επίπεδο μπάσκετ, προσφέρει πολύ ίντριγκα, και κουτσομπολιό αν θέλετε, τέλεια τροφή για έναν κοινό μπασκετικό blogger!!Θα σας περιγράψω 2 περιστατικά, και αφού τελειώσω θα φτάσω στο κυρίως θέμα και στην ουσιαστική επεξήγηση του σημερινού τίτλου. Περιστατικό Νο1: Πριν από κάποιους μήνες αν δεν κάνω λάθος, στην προθέρμανση του ντέρμπυ Εθνικού - Ιωνικού, τραυματίας παίχτης του Ιωνικού, ώντας εκτός 12άδας, πάει ως είθισται να κάτσει στον πάγκο της ομάδας του, για να παρακολουθήσει το ματς. Ο προπονητής του Ιωνικού με αρκετά υποτιμητικό ύφος, και σκληρή γλώσσα τον στέλνει κακήν κακώς να κάτσει στην εξέδρα, άνευ λόγου και αιτίας. Ο παίχτης δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα του και μην έχοντας κάνει πέντε μέτρα για να απομακρυνθεί, γυρνάει και επιστρέφει στο μέρος του προπονητή και τον χτυπάει στο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να σωριαστεί κάτω αιμόφυρτος.
Περιστατικό Νο2: Μόλις χθες στον αγώνα Εθνικού - Αλίμου (κακή παράδοση αυτό το γήπεδο πια!), κατά την διάρκεια κάποιου time-out προφανώς, ο προπονητής του Αλίμου για αρκετή ώρα φώναζε και έβριζε άσχημα και με βαριές κουβέντες παίχτη του, ο οποίος παίχτης δεν άντεξε και σε κλάσματα δευτερολέπτου του όρμηξε με αποτέλεσμα να τραυματίσει τον προπονητή του και ο ίδιος να αποβληθεί από τον αγώνα.
Και πάμε τώρα στο ζουμί. Αρχικά σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω την βία και όσα δίκια και να είχαν οι παίχτες άποψή μου ότι δεν είναι λύση να επιτεθείς στον άλλον εμψυχρώ και μάλιστα κατά την διάρκεια αγώνα όπου παρακολουθούν το ματς μεταξύ άλλων παιδιά, οικογένειες κλπ. Τουλάχιστον αν θεωρείς ότι δεν υπάρχει άλλη λύση παρά το ξύλο, βρες τον άλλον έξω όταν θα είστε ένας με έναν και λύσε ότι διαφορά έχεις, ο κόσμος, οι συμπαίχτες σου δεν σου φταίνε σε τίποτα που ήρθαν να περάσουν ευχάριστα 2 ώρες. Ωστόσο καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει, και στην προκειμένη περίπτωση η φωτιά είναι και αρκετά φουντωμένη. Τι θέλω να πω? Ότι επιτέλους κάποιοι προπονητές πρέπει να ξεφύγουν από αυτά που ξέρανε όταν παίζανε μπάσκετ στις δεκαετίες του 70' και του 80', και να καταλάβουν τον ρόλο τους και το έργο που οφείλουν να διατελέσουν.
Πιο συγκεκριμένα, ποιος νομίζει ότι είναι ο κάθε προπονητής που επειδή έχει μια Α' εξουσία σε μια ομάδα μπάσκετ, νομίζει ότι μπορεί ελεύθερα στον βωμό της νίκης να βρίζει, να προσβάλλει ακόμα και να χτυπάει τους παίχτες του? Έχω παίξει και παίζω μπάσκετ (και έχω και πολλά χρόνια ακόμα μπροστά μου σαν αθλητής), και ξέρω ότι ο προπονητής όντως πρέπει να είναι λίγο σκληρός με τους παίχτες του, δεν πρέπει να τους χαϊδεύει αλλά να τους σκληραγωγεί και να τους δίνει κίνητρο συνέχεια, και το "μπινελίκι" ναι, είναι μές' στο πρόγραμμα και αυτό, αλλά μέχρι εκεί. Οτιδήποτε παραπάνω είναι υπερβολή, και όχι μόνο αυτό, θεωρώ ότι φέρνει και εντελώς αντίθετα αγωνιστικά αποτελέσματα. Διότι αν κάτσεις και τα καλοσκεφτείς στους 10 παίχτες που ο προπονητής θα τους βρίζει μάνες, σπίτια, θεόυς και δαιμονες πόσοι πιστεύετε ότι θα το δουν σαν κίνητρο να παίξουν καλύτερα για να του "κλείσουν" το στόμα? Εγώ πιστεύω το πολύ δύο!! Οι υπόλοιποι 8, μάλλον θα βρεθούν εκτός εαυτού, και ακόμα και αν δεν προβούν σε βιοπραγίες σίγουρα θα προτιμήσουν να τα παρατήσουν παρά να κάθονται να ανέχονται τέτοιες συμπεριφορές.
Γι' αυτό λοιπόν καλό είναι μερικοί προπονητές (αν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε έτσι), να καταλάβουν ότι ο προπονητής δεν είναι μόνο ένας πρώην παίχτης μπάσκετ, μεγάλος σε ηλικία με ένα πινακάκι που δείχνει συστήματα και φωνάζει χωρίς λόγο. Ο προπονητής πέρα από την εμπειρία και τις μπασκετικές γνώσεις (που σίγουρα οφείλει να έχει), πρέπει να είναι ταυτόχρονα παιδαγωγός, να γνωρίζει δυο πράγματα για την ψυχολογία του αθλητή, να μπορεί μέσα από την προπόνηση και το coachάρισμα όχι μόνο να μεταφέρει το μπάσκετ σε γνώση αλλά και να πλάθει σωστούς αθλητές πρωτίστως. Και βέβαια το σημαντικότερο? Να καταλαβαίνει τα όριά του! Και τι εννοώ? Ότι οκ, δέχομαι ότι ο χαρακτήρας σου είναι οξύθυμος ή λίγο κυκλοθυμικός, δεν σου φταίει ο παίχτης σου για αυτό! Ο παίχτης σου που θα κάνει το χ-y λάθος μέσα στο γήπεδο, δεν το κάνει γιατί γουσταρει να σε βλέπει τσιτωμένο, το κάνει είτε άθελά του, είτε γιατί κάτι εσύ δεν του εξήγησες είτε ακόμα γιατί μπορεί να μην ήταν συγκεντρωμένος. Αν λοιπόν μια τέτοια κατάσταση δεν μπορείς να την διαχειριστείς ψύχραιμα για το καλό το δικό σου, της ομάδας και κατα συνέπεια του εκάστοτε παίχτη, τότε πάρε κανά χάπι, πιες λίγο νερό στην τελική παράτα την προπονητική και κάνε κάτι άλλο, που και εσένα θα κρατάει πιο ήρεμο και τους ίδιους σου τους παίχτες.
Έτσι λοιπόν καταλήγω στο εξής: Όπως προανέφερα, δεν ζούμε στα πέτρινα χρόνια του ελληνικού μπάσκετ. Η τεχνολογία έχει εξελιχθεί, το μπάσκετ έχει μελετηθεί από ένα σωρό πλευρές και έχει γίνει ακόμα και επιστήμη σαν άθλημα. Οπότε καλό θα ήταν οι εγχώριες μπασκετικές ενώσεις (EOK, ΣΕΠΚ κλπ.) να τροποποιήσουν τα κριτήρια με τα οποία καταχωρούν το δίπλωμα και άδεια άσκησης της προπονητικής, έτσι ώστε να έχουν αυτό το προνόμιο μόνο οι σωστά καταρτισμένοι και όχι ο κάθε τυχάρπαστος. Ακόμα καλό θα ήταν να εμπλουτίσουν το ετήσιο μπασκετικό ημερολόγιο, με ακόμα περισσότερα σεμινάρια, διαλέξεις όχι μόνο πάνω στο μπάσκετ αυτό καθ' αυτό αλλά και στους παράπλευρους τομείς (ψυχολογία αθλητή-προπονητή κλπ.) που δομούν και συνθέτουν έναν προπονητή μπάσκετ. Ελπίζω όλα αυτά να ακουστούν κάπως και να πιάσουν τόπο.
Τέλος και για σήμερα, περισσότερα και πάλι αύριο, και μην ξεχνάτε...Χαιρετώ σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου